Met 5 gokvergunningen | Masterlicenties niet legitiem
WILLEMSTAD – Op 11 oktober 2022 oordeelden drie dappere Hofrechters van het Gemeenschappelijk Hof van Justitie niet één, maar twee maal in hoger beroep dat het ‘plausibel’ was dat online gaming sublicenties illegaal zijn (hier en hier). Vier dagen later nam de Curacaose minister van financiën Javier Silvania een vlucht naar voren door te stellen: “5 masterlicenties legitiem”. Uw blogger, met op dat moment nog een derde rechtszaak onder de rechter, meende het ongepast een trial-by-media te voeren. Tien dagen later vonniste een pientere rechter op Sint Maarten opnieuw dat sublicenties ‘contra legem’ waren (hier). Wat menigeen niet wist – en Silvania wel – is het feit dat sublicenties feitelijk fopvergunningen zijn, slechts de helft van het hele verhaal is. Masterlicenties en sublicenties zijn namelijk een eeneiige tweeling van dezelfde schijnbare rechtvaardigingsgronden.
U leest het goed. Niet alleen sublicenties zijn illegaal, ook masterlicenties zijn illegaal. Dat blijkt uit de wet en de kansspelvergunningen zelf. Maar wat is de ratio achter zo’n master-sublicentie architectuur? In deze blog werd eerder de illegaliteit van sublicenties uitgelegd. Tal van (gesponsorde) SLAPP (Strategic Lawsuits Against Public Participation) rechtszaken van uiterst kapitaalkrachtige en anonieme master- en sublicentiehouders en trustbazen tegen uw Frieze blogster verder, kan eindelijk worden toegekomen aan de kern van het master-sublicentie systeem en de louche en ongure rollen van zo’n 60 trustkantoren – de meeste met een Nederlandse achtergrond en de belangrijkste met (hoofd)kantoren in Amsterdam – hierbij.
Eerst de reden waarom enkele kansspel vergunningshouders zichzelf al jarenlang ‘masterlicentiehouders’, ‘Curacao Gaming Authority’, ‘bestuurlijk toezichthouder’ en ‘regulators’ noemen. Die is als volgt: Betaaldienstverleners (bv. Ideal, Wirecard, PaySafe etc.), gaming software providers (bv. EveryMatrix, Evolution, Softswiss etc.) en telecomproviders (bv. UTS, Liberty, Curaçao Data & Television etc.) mogen volgens de wet uitsluitend diensten verlenen aan legale online kansspel aanbieders die een vergunning hebben op basis van de wet en die wettelijk worden gereguleerd. Als een betaaldienst-, telecom- of software provider hun diensten en producten leveren aan illegale online casino’s (zoals bijvoorbeeld sublicentiehouders zonder geldige kansspelvergunning en die niet wettelijk worden gereguleerd), kunnen trustbazen niet alleen aansprakelijk worden gehouden voor alle verrichte betalingstransacties, opgelegde sancties en verschuldigde belastingen in de landen waar die illegale casino’s opereren, maar tevens in al die landen strafrechtelijk worden vervolgd voor het bevorderen van opzettelijk en zonder vergunning aanbieden van (online) kansspelen.
Trustkantoor Holland Intertrust oefende niet alleen ‘enorme druk‘ uit op de overheid om vergunningen af te geven op basis van een ondeugdelijke wetgeving, zij werd de grondlegger van ‘masterlicentie – sublicentie’ systeem als fake regulator om betaaldiensten, telecom en software providers te kunnen contracteren voor het exploiteren van online casino’s, pokerrooms en sportsbettings en deze te voorzien van illegale sublicenties.
Dat Curaçaose kansspelvergunning houders zichzelf voorwenden als wettige en gereguleerde regulators (foptoezichthouders) voor betaaldienst-, telecom- en software providers alsook fopvergunningen aan anonieme casino-exploitanten verstrekken, blijkt niet alleen uit zogenaamde ‘license validatie paginas’ (hier, hier en hier) maar ook uit diverse overeenkomsten die ondergetekende heeft mogen inzien. Het betreffen contracten tussen trustkantoren en betaaldienstverleners en softwareproviders die schijnbare rechtvaardigingsgronden als masterlicenties en sublicenties misbruiken om levensaders als telecom-, betaal- en software diensten te kunnen betrekken door echte vergunninghouders als ‘regulators’ voor te wenden.
Dat alle betrokken partijen dit zich terdege bewust zijn en opzettelijk doen, blijkt uit het gebruik van opzettelijk misleidende termen als “masterlicentie houder”, “sublicentie”, “information provider” en “regulators” en de opzet van (niet) aan te leveren documenten van en naar dienstverleners en toeleveranciers. Er bestaat dus geen enkele twijfel dat trustkantoren, vergunninghouders en hun ‘critical’ dienstverleners de LHB wet en vergunningen lezen en begrijpen, edoch bewust omzeilen en oprekken.
Als u de 12 pagina’s hieronder doorleest en begrijpt, bent u in staat ‘s werelds meest geavanceerde en ingenieuze witwas architectuur te doorgronden en te begrijpen waarom op Curaçao altijd alles anders gaat, waarom we feitelijk een hartstikke rijk land zijn, er miljarden aan niet geïnde gok belastingen bij trustkantoren liggen, maar dat het ministers van financiën, hun medewerkers en de belastingdienst zelf zijn, die deze achterstallige gokwinst belastingen kwijtscheld c.q. niet int. Ook krijgt u een idee waarom het Openbaar Ministerie aan beide kanten van de oceaan het motief voor de moord op Helmin Wiels, die dit enorme financieel-crimineel online goknetwerk wilde blootleggen, trachtte te verhullen.
Online kansspelvergunningen
Even vanaf het begin. Een vergunning is een positief ding, dat wil zeggen: deze geeft toestemming iets te doen. Zulks in tegenstelling tot een wetsbepaling die meestal een verbod inhoudt iets te doen. Dus je krijgt in een vergunning toestemming om iets te doen. Het is aan de vergunninghouder datgene te doen waarvoor die vergunning toestemming geeft. Die vergunningen geven toestemming om online gokspelen aan te bieden. Niets meer en niets minder. De online kansspel vergunninghouder is niet bevoegd dit door anderen te laten doen. Zou dat wel met de vergunning zijn beoogd, dan zou er in de vergunning hebben moeten staan: dan wel doen aanbieden van. Maar dat zou dan ook op de wet terug te herleiden moeten zijn. En dat is niet het geval, omdat dan het gevaar van verantwoordelijksheids-afwenteling en de span-of-control voor de overheid veel te groot zou worden, hetgeen regelrecht in strijd zou zijn met de geest en doel van de Buitengaatse Hazardspelen wetgeving, die juist nadrukkelijk overheidsregulering beoogt.
Hoe dan ook, enige overeenkomst op grond van overdracht van een kansspelvergunning is in strijd met de bepaling van artikel 3 lid 1 van de Landsverordening Buitengaatse Hazardspelen (LBH) en derhalve niet rechtsgeldig op grond van artikel 3:40 Burgerlijk Wetboek (overeenkomst in strijd met de wet, goede zeden en/of openbare orde). De term ‘overdracht’ van artikel 3 LBH dient hier niet alleen in goederenrechtelijke betekenis te worden opgevat, maar ook huur of andere verbintenis rechtelijke constructies op grond waarvan een ander dan de vergunninghouder tot exploitatie van de gokvergunning in staat wordt gesteld, dienen onder ‘overdracht’ te worden verstaan. De LBH schrijft namelijk nadrukkelijk voor dat de gokvergunning niet voor overdracht vatbaar is.
Dit ligt ook in de rede gelet op de vereisten die in het belang van derden worden gesteld aan de vergunning exploiterende rechtspersoon: niet alleen op grond van de Landsverordening en de geest van de LBH zoals beschreven in de Memorie van Toelichting, maar ook op grond van de vergunning zelf. In dit verband wordt allereerst verwezen naar de voorschriften van artikel 2 lid 2 onder a en d van de Landsverordening. Voor wat betreft de kansspel vergunningen wordt verwezen naar artikelen 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 20 en 27 waaruit kan worden afgeleid dat alleen de vergunninghouder zelf de vergunning mag exploiteren door zelf de buitengaatse gokactiviteiten te ontplooien. Overeenkomsten die worden gesloten in strijd met bovenstaande rechtsregel en/of vergunning zijn daarmee voorshands ongeldig (nietig) op grond van artikel 3:40 BW.
Deze heldere argumenten zijn overigens afkomstig van een wakkere rechter in Sint Maarten in een tussenvonnis d.d. 11 januari 2022, toen de Italiaanse maffiabaas Francesco Corallo op Sint Maarten opnieuw kans zag een minister om te kopen een ‘masterlicentie’ uit te geven, teneinde zichzelf een ‘sublicentie’ toe te laten delen onder andersoortige misleidende bewoordingen. Hier dat Playmaster vs Atlantis World Group tussenvonnis.
Dat geldt tevens voor de tot op heden verzamelde sublicentie overeenkomsten tussen ‘masterlicentie houders’ als hun ‘sublicentie houders’. Deze overeenkomsten bewerkstelligen dat de gokvergunning (niet-exclusief) wordt overgedragen in de zin van artikel 3 lid 1 LBH. Dergelijke overeenkomsten zijn voorshands op grond van artikel 3:40 BW ongeldig. De ongeldigheid van deze overeenkomst betekent in elk geval dat reeds verrichte prestaties zonder rechtsgrond zijn verricht. Dus dat al die betaalverkeer en gaming software contracten op basis van deze schijnconstructie nietig zijn. En daarmee ook de vele triljarden aan betaaltransacties van de afgelopen 25 jaar via Malta, UK, Nederland, Duitsland en Cyprus, waarover nimmer belastingen werden afgedragen, waarover geen MOT meldingen werden gedaan en nimmer macro-economische cijfers werden verstrekt voor statistieken om de werkelijke economieën van Curaçao en Sint Maarten te duiden.
Verder is aannemelijk dat de ongeldigheid van de overeenkomst (rechts-)gevolgen zal hebben voor de overige tussen partijen tot stand gekomen rechtshandelingen temeer waar in die rechtshandelingen zelf wordt verwezen naar de overeenkomst waaraan partijen bij die rechtshandelingen – blijkens die rechtshandelingen – gebonden zouden zijn. Daar komt bij dat de illegaliteit eveneens gemotiveerd kan worden door zichzelf toezichthouder of regulator of ‘master licentiehouder’ te noemen zij valselijk voorwenden alsof zij wettelijk of bestuurlijk bevoegd is als ‘regulator’ toe te zien op de door haar verstrekte ‘sublicenties’.
Offshore kansspelvergunningen
Na vele jaren lobben kwam uiteindelijk het Ministerie van Financiën in samenwerking met de Gaming Control Board op 16 januari 2023 tot het besluit de verstrekte online gokvergunningen en verlengingen van The Elite Turf Club N.V., Curacao Interactive Licensing N.V., Antillephone N.V., Cyberluck (Curacao Egaming) N.V. en Gaming Services Provider N.V. te openbaren.
Echter, de gegevens hierin komen in de verste verte niet overeen met de documenten die waren opgevraagd en hetgeen door beide bestuursorganen, noch van hetgeen in het Antilliaans Dagblad werd beweerd. Voorts blijkt uit deze stukken, mijns inziens althans, ook niet van rechtsgeldige, doorlopende online kansspel vergunningen, maar geïnteresseerde lezers mogen thans hun eigen oordeel vormen.
Opgemerkt wordt dat beide bestuursorganen, in navolging van de onjuiste en misleidende verstrekte informatie aan trustsector pers, (o.a.) weigerden te overleggen: 1) de ontbrekende gegevens van de bijbehorende mandaatsbesluiten bij verlengingen per brief; 2) de w.g. (‘was getekend’) namen van de paraferende gouverneurs en ministers van Justitie; 3) de kopies van de advertenties in de publicatiebladen, 4) de vergunningen van Millionaire’s Club N.V., en Royal Sports N.V. Curacao Interactive Gaming Licensing N.V. en de Intertrust/Tiss Telecommunication Services System N.V. in constructie met Tiss C.V..
Uit het Lob besluit wordt tot slot duidelijk dat in de 5 huidige kansspelvergunningen het recht staat om online gaming software in gebruiksrecht te geven. Maar enig recht om sublicenties te verstrekken waarbij organisatie en gedrag van het aanbieden van kansspelen wordt uitbesteed aan derden zonder tussenkomst van de overheid, wordt in de vergunning volledig uitgesloten, net als in de wet. Uit verschillende overeenkomsten tussen de diverse ‘masterlicentie’ en sublicentie houders blijkt geen sprake van het verlenen van een gebruiksrecht op gaming software, maar pure overdracht van een vergunning om kansspelen aan te bieden op schijnbare rechtvaardigingsgronden waarbij deugdelijke regels om controle te houden op de vergunningsvoorwaarden ontbreken.
Dus toen uw blogster de paraferende ministers en Gouverneur enkele kritische wederhoor vragen stelde toen de beweerde legitimiteit niet uit de onderliggende documenten van dat ‘5 masterlicentiehouders legitiem‘ artikel bleek, bleef het een aantal dagen oorverdovend stil. NOS Journalist Dick Drayer had overduidelijk een gloeiend hete deksel van een enorme beerput in handen. Dat bleek niet alleen uit dreigementen van een masterlicentiehouder en de pers-ondermijnende houding van de minister bij wederhoor, maar tevens uit het feit dat de minister een tweede vlucht naar voren deed met “Game over for Curaçao Master Licences” tegenover Vixio GamblingCompliance. Had Jaime Saleh’s zoon, mr. Reno Saleh, Hoofd Juridische Zaken van de Gaming Control Board zich bij het opstellen van onjuiste en misleidende media-informatie voor de minister en Elias Antilliaans Dagblad over de legitimiteit van tenminste 9 ‘masterlicentiehouders’ (waaronder Elias zelf) werkelijk meer dan 9 keer in zijn bericht aan Silvania ‘vergist’?
Hoe dan ook: die ‘game over’ voor masterlicenses lijkt niets te vroeg. Het ontbreken van enige wettige grondslag voor het aanbieden van online kansspelen en het verhullen daarvan middels gebruik van misleidende begrippen “masterlicentie” en “sublicentie” en “Information Provider” alsook het doel daarvan – het onttrekken aan toezicht en opsporing en het verhullen van de herkomst van ongereguleerde geldstromen en de identiteiten van betrokken personen en uiteindelijk gerechtigden – voldoet precies aan de definitie van witwaswaakhond Financial Action Task Force on Money Laundering (FATF): de schijnbare rechtvaardigingsgrond – appearent justification – oftewel fase 3a van FATF definitie.
Dat vergunninghouders de wet en hun vergunningsrechten de afgelopen 25 jaar tot in het oneindige hebben opgerekt en zichzelf daarbij ten onrechte masterlicentiehouder zijn gaan noemen die sublicenties mogen verstrekken en beweren ‘regulator’ te zijn, waarbij valselijk wordt voorgewend alsof dit is gebaseerd op de wet en ook wettelijk is gereguleerd, is niet alleen in strijd met de geest van de huidige kansspelwet en het juridisch principe van vergunningen, maar (o.a.) ook in strijd met artikel 266 (illegaal gokken), 339 (oplichting) en 345 (witwassen) uit het Wetboek van Strafrecht. De rol van trustkantoren blijkt uit de stukken cruciaal. Leggen we hieronder nader uit.
Trustkantoren
Wat is de rol van de trustkantoren bij online gaming? Trustkantoren – kantoren die zich bezighouden met het beheren van vennootschappen – zijn verplicht hun cliënten te kennen en integriteitsrisico’s te beheersen. Dit is o.a. geregeld in de Landsverordening toezicht trustkantoren. Trustkantoren die diensten verlenen aan online kansspelaanbieders die geen op de wet gebaseerde vergunning hebben in Curaçao (zoals sublicentie houders), maar die toch hun producten aanbieden aan derden, handelen o.a. in strijd met de Landsverordening toezicht trustkantoren, Landsverordening Buitengaatse Hazardspelen en het Wetboek van Strafrecht van de Nederlandse Antillen. Hierdoor kunnen ze (mede)verantwoordelijk worden gehouden voor het illegale kansspelaanbod van betreffende sublicentiehouder en het misbruiken van het internationaal betalingsverkeer, het Nederlandse belastingverdragen netwerk en de Curacaose overheids telecommunicatie infrastructuur.
Uit trustcontracten en verklaringen die uw blogster heeft mogen inzien blijkt voorts dat internationale betaaldienstverleners, telecomproviders en gaming software providers met trustkantoren samenspannen en valsheid in geschrifte plegen en misbruik te maken van hun trustvergunningen om het illegale online kansspel aanbod van hun cliënten bevorderen teneinde misbruik te kunnen maken van het internationaal betalings- en telecomverkeer. De trustvergunning wordt bijvoorbeeld misbruikt om betaal, bank en telecomdiensten te betrekken door de door hen bestuurde illegale kansspelaanbieders door een ‘masterlicentiehouder’ als de officiële ‘regulating body’ aan te merken. In enkele gevallen bleek de trustvergunninghouder zelfs ‘direct’ directeur van illegale kansspelen.
Als blijkt dat een trustkantoor of trustbaas zich inlaat met een illegale kansspelaanbieder zoals een sublicentiehouder, zeg bijvoorbeeld op de Nederlandse markt, dient de Nederlandse Kansspelautoriteit dat niet te melden bij de ‘masterlicentiehouder’ zodat die trustkantoren die naar eigen zeggen onder ‘toezicht’ van ‘masterlicentiehouders’ staan vooraf kan waarschuwen, maar bij het Openbaar Ministerie in Den Haag en bij De Nederlandsche Bank als de toezichthouder op trustkantoren.
Echter, uit niets blijkt dat de Nederlandse Kansspelautoriteit (KSA) noch de Curacaose Gaming Control Board (GCB) melding doet van trustkantoren die illegale kansspelen aanbieden. Sterker, de KSA tipt de masterlicentiehouders en haar trustkantoren vooraf met het opvragen van gegevens aan een ‘master licentie houder’ en bekrachtigt zelfs het systeem van schijnbare rechtvaardigingsgronden in sanctiebesluiten (punt 23). Op deze manier ‘beschermen’ de KSA, De Nederlandsche Bank, de Centrale Bank van Curaçao en Sint Maarten en het Openbaar Ministerie aan beide kanten van de oceaan het aanbieden van illegale kansspelen op schijnbare rechtvaardigingsgronden al decennia. Bewindslieden doen hetzelfden. Zo spande bijvoorbeeld de Nederlandse regering zelfs een Curaçaose premier voor haar karretje om de Tweede Kamer te misleiden. Een dergelijke cultuur van straffeloosheid is nagenoeg identiek aan die van Malta en deed het eiland met circa 300 gokbedrijven op de grijze lijst van de FATF belanden. Ter vergelijking: Curaçao kent meer dan 1000 gok bedrijven met tussen de 10.000 en 20.000 websites en apps, en een nog veel dieper ingebakken cultuur van anonimiteit en straffeloosheid.
Niet voor niets stuurt thans ’s werelds meest succesvolle goklobbyist mr. Karel Frielink en zijn CIGA/CIFA lobbyclub leden het aan op een ‘bestendig gedoogbeleid‘. Maar een land dat illegaal gokken, witwassen, belastingontduiking, schaduwbankieren en crimele trustkantoren gedoogd zal in de financiële wereld niet ver komen. Inmiddels staat Curaçao opnieuw op de grijze lijst van belastingparadijzen met dank aan de trustlobbyclubs. Bepleiting van bovenstaand standpunt zou Curaçao onherroepelijk tevens op de zwarte lijst van de FATF doen belanden. En niet alleen Curaçao…
De grote leugen
‘Curaçao, Aruba en Sint Maarten autonome landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden’?
Wanneer landen bij Nederlandse ambtenaren en bewindslieden klagen over de offshore activiteiten op haar eilanden in de Caribbean, beweert Den Haag standaard dat deze ‘landen’ onafhankelijk zijn en dat er niets is wat ze kunnen doen. Tot vervelens toe krijgen officials in Berlijn, Parijs en Washington van hun Nederlandse collega’s te horen dat de Nederlandse regering het hen heeft verteld dat ja, ze zijn zich goed bewust van wat er gaande is in Curaçao, Aruba en Sint Maarten en ze vinden het heel erg jammer, maar ze hebben niet de mogelijkheden om in te grijpen.
Dit is evenwel een simpele doch levensgrote leugen. Want de Nederlandse regering heeft allehande bevoegdheden en mogelijkheden voor interventies. De Nederlandse regering kiest er voor om als het ze zo uitkomt voor te wenden dat de eilanden autonoom zijn alsof haar eilanden onafhankelijk zijn, maar aan het einde van de dag benoemt de Nederlandse regering de gouverneurs als hoofden van de regeringen, de belangrijkste rechtshandhavings ambtenaren en andere Nederlandse senioren op cruciale posities. Bovendien is Nederland volgens het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden en de Rijkswetten verantwoordelijk voor buitenlands relaties, defensie, deugdelijk bestuur en rechtshandhaving. Daarnaast kan ze haar veto uitspreken over Curaçaose wetgeving middels een Rijksministerraad die niet door enig parlement wordt gecontroleerd en waarin de eilanden niets in te zeggen hebben, zodat de Nederlandse regering de facto een solide controle over de eilanden heeft. Waar dit alles op neer komt is dat de Nederlandse regering een massieve mate van politieke controle over haar Koninkrijksdelen overzees bezit, waarbij uiterst weinig politieke ruimte bestaat voor bestuur op de eilanden zelf.
Eenzelfde beeld blijkt uit het Curaçaose wapenschild. In het Curaçaose wapen is opgenomen de West Indische Compagnie tweemaster, waaraan twee Nederlandse vlaggen zowel aan de boegspriet als de achtermast worden gevoerd, de oranjeboom met de oranje sinaasappels die refereren aan de verbondenheid met het Huis van Oranje en het hartschild met de 3 witte Amsterdamse kruizen in het midden beeldt het schild van Amsterdam uit als teken voor de historische verbondenheid met de stad Amsterdam. Dit wapen is door de kansspelvergunninghouders in hun logo verwerkt. Fort Amsterdam opereert als een hub van de Amsterdamse Zuid-as, gericht om ongereguleerde kapitaalstromen naar het Koninkrijk toe te trekken. De cultuur van anonimiteit, zwarte geldstromen en straffeloosheid binnen het Koninkrijk der Nederlanden is dan ook niet gecreëerd vanuit Willemstad, Curaçao, maar vanuit de hoogste echelons in Den Haag, Nederland.
Dat deze unieke wereldwijd opererende witwas architectuur onder Hollands signatuur voor buitenlandse overheden jaren niet te doorgronden bleek, blijkt in ieder geval uit Amerikaanse witwasonderzoeken naar Neteller, Global Internet Corporation (GIC) en Pinnaclesports, uit Italiaanse autoriteiten in anti-maffia onderzoeken Enet, Galassia en Rouge et Noir, alsook en de Russische autoriteiten in strafrechterlijk onderzoek naar illegaal gokken door 1xBet. Ook bij het Duitse onderzoek naar betalingsverkeer dienstverlener Wirecard en haar wegkijkende account Ernst & Young lijkt de onderste steen nog niet boven. Datzelfde lijkt het geval in het Nederlandse Edobet.com en Forzza.com onderzoek. Sterker, uit jurisprudentie van de Kansspelautoriteit vs Curo Payments (uit Oss) blijkt dat de KSA de Hoge Raad in Nederland misleidde. Geen enkele autoriteit die kennelijk tot nu toe schijnbare rechtvaardigings gronden van de master- en sublicentie (h)erkende, totdat bovenstaande rechters daadwerkelijk recht spraken. Duidelijk is in ieder geval dat Nederlandse en buitenlandse opsporings en rechtshandhavings autoriteiten op het verkeerde been worden gezet door een cultuur van straffeloosheid, misinformatie aan de Tweede Kamer en schendingen van automatische uitwisseling van belastinginformatie van de Curaçaose belastingdienst over kansspelvergunninghouders aan buitenlandse toezichthouders op grond van de bilaterale Belastingregeling Koninkrijk (BRK) – thans Belastingregeling Nederland Curacao (BRNC) – voor het Nederlandse Double Tax Treaty netwerk met landen waarbinnen Curaçaose online kansspelen worden aangeboden.
Overigens kwalificeerde een Nederlandse rechtbank recent de activiteiten van twee ondernemers die diensten voor het Curacaose gokbedrijf Forzza N.V. verleenden, als witwassen omdat de inkomsten afkomstig waren uit illegaal gokken. De Curacaose vennootschap met een sublicentie (fopvergunning), haar vergunninghouder en haar trustdirectie lijken zelf vooralsnog de dans te ontspringen.
Kort samengevat: Het master sublicentie systeem heeft als doel onttrekking aan toezicht en opsporing en verhulling van herkomst verklaringen van ongereguleerde geldstromen en de identiteiten van betrokken personen en uiteindelijk gerechtigden, hetgeen strafbaar is o.a. ex artikelen 266, 339 en 435 WvSr, artikelen 2 lid 1 jo. 35 lid 1 sub a Landsverordening op de Telecommunicatie en artikelen 2 en 31 lid 1 Landsverordening overeenkomst langs elektronische weg en de equivalenten van het Nederlandse wetboek van strafrecht. De daarmee gepaard gaande ’neven’ activiteiten zoals belastingontduiking, het ontduiken van Financial Intelligence Unit meldingen en Centrale Bank Curacao en Sint Maarten macro-economische statistieken (Nationale Rekeningen, betalingsbalanstotalen) zijn binnen deze witwas architectuur middelen tot het doel van deze oorspronkelijke Holland Intertrust uitvinding en de gepaarde gaande schaduw economie tientallen jaren onder de radar te houden.
Daarmee kan tot de conclusie worden gekomen dat het master-sublicentie systeem voor het aanbieden van illegaal gokken en ongereguleerde geldstromen en anonieme betrokkenen op schijnbare rechtvaardigingsgronden door trustkantoren hand in hand met de georganiseerde misdaad decennialang op zeer grote schaal ongestraft en uiterst succesvol misbruik is gemaakt van het internationaal betalingsverkeer, het Nederlandse belastingverdragennetwerk en de Curacaos-Sint Maartense overheidstelecom infrastructuur.
Landsverordening Online Kansspelen (LOK)
Hoe dan ook: volgens de minister van financiën komt aan deze ongereguleerde en onwettige situatie binnenkort een einde. Maar is dat werkelijk zo? Want de mensen die al deze zaken faciliteren, de jongens en meisjes van trustlobbyclubs als IFG, CIFA, CIGA, COGA, CIFC, Insure Foundation, Grupo Sopi en ca 60 gaming trustbazen met hun ‘compliance’ medewerkers lijken vooralsnog niet naar rechtstreeks naar de gevangenis te gaan. Volgens de nieuwe concept wetgeving Landsverordening Online Kansspelen (LOK) bepaalt Kabinet Pisas II namelijk in de nieuwe wetgeving bepaald dat deze circa 60 trustbazen en compliance medewerkers, die illegaal gokken, belastingontduiking, schaduwbankieren en witwassen decennia ongestraft bevorderden, thans de facto ….. je kon het zelf niet bedenken ….. de nieuwe ‘regulators’ worden. Naast een bijna volledig uitgeklede, indirecte toezichthouders rol voor een nieuw op te richten … jawel… Curaçao Gaming Authority en overheidsaccountantsbureau SOAB, de 20 jaar wegkijkende accountantsbureau van de vervalste KPMG jaarrekeningen voor overheids telecom provider UTS. Kadootjes in ruil voor een ‘grijpstuiver’ van 40 miljoen nafls aan belastingen per jaar, waar de Curaçaose schatkist makkelijk 1-2 miljard nafls aan winst- en kansspel belastingen kan opslaan, miljarden aan deviezen die niet door Curacao maar via Malta en Cyprus blijven lopen en minstens 1500+ werkplekken bij de Gaming Control Board had kunnen creëren zoals in Malta. Deze werkplekken zouden nu bij dezelfde trustboeren moeten plaatsvinden.
‘Stichting Vrienden van Jaime Saleh’
Of Sinterklaas blijven spelen voor trust- en gok cowboys een goed idee is? In de politieke wandelgangen in Den Haag zijn ingewijden op de hoogte dat de nieuwe Landsverordening Online Kansspelen (LOK) zuiver cosmetisch is. Bovendien heerst begrip dat Silvania ‘zijn’ vergiet van een concept gokwet aan de buitenwereld moet slijten als ‘robuust’. Waar het de Nederlandse regering om gaat is dat zijzelf de nieuwe wetgeving niet ter vernietiging bij de Rijksministerraad in Den Haag voorgelegd krijgt. Daar dient Gouverneur Lucille Wout-George thans voor waken. Eerder deed Gouverneur Jaime Saleh precies hetzelfde. Ook al gaf de Raad van Advies de toenmalige Gouverneur een vernietigend advies, Saleh’s meest verwoestende daad voor de Nederlandse Antillen was toen hij op 8 juni 1993 de meest ondemocratische wetgeving van ons Koninkrijk bekrachtigde met zijn pennenstreek. Vervolgens werd de man door de uitvinder van de master-sublicentie structuur beloond met een ‘Stichting Vrienden van Jaime Saleh’ met bijbehorend fonds en ‘Liber Amicorum’, door regering Ys met een functie als minister van Staat en door Koningin Beatrix van Oranje geridderd. In navolging van de 5 regelige LBH wetgeving zonder toezicht, bleef de Minister van Staat actief doorlobbyen voor minder regels ten behoeve van een ‘gunstiger’ investeringsklimaat’. In de periode 2016-2021 kwam hij bovendien in opspraak wegens zelfverrijking toen bleek dat hij als lid van de Raad van Commissarissen van de noodlijdende verzekeraar zo’n 3 miljoen gulden als vergoeding had ontvangen. Thans staat de voormalig Hofpresident bij het volk voornamelijk bekend als de door de mand gevallen Ennia commissaris die voor de Iraanse Hushang Ansary de andere kant opkeek, terwijl de miljardair de grootste verzekerings- en pensioenmaatschappij van het Caribische deel van het Koninkrijk leegtrok. Tot slot liet Jaime’s andere telg – een Hofpresidente en tevens 20 jaar bestuurslid van dezelfde ‘Stichting Vrienden van Jaime Saleh’ – zichzelf als Hofrechter toewijzen in mijn beide hoger beroepen. Wat er vervolgens onder haar auspiciën allemaal mis in het voordeel van de wederpartijen zal ik u besparen. U begrijpt dat uw blogster zich tot haar laatste snik heeft verzet de rechtszaken tegen haar te laten beoordelen door een speelbal van haar vader en zijn ‘vrienden’? Tot zover de democratie en rechtsstaat ondermijning en de lange arm van de Minister van Staat met enkele bijzondere vrienden en nazaten.
Overigens valt voor wat betreft de waarborgfunctie voor deugdelijk bestuur en rechtshandhaving op basis van artikel 43 lid 2 van het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden van de koude kant van het Koninkrijk ook bij de nieuwe kansspelwetgeving weinig te verwachten. De nieuwe Landsverordening Online Kansspelen (LOK) lijkt hoofdzakelijk gericht op een nieuw systeem voor ‘legale’ sublicentiering in het subdomein-veld, voorkoming van justitiële bemoeienissen en maximalisering van winstmogelijkheden voor casino-exploitanten en trustkantoren, ten koste van werkgelegenheid en opbrengsten voor de schatkist Curaçao. Met vrijwel hetzelfde voorzienbare verantwoordelijkheids afwentelings en span-of-control gevaar, opnieuw voor anonieme gokbazen met behoud van ongereguleerde geldstromen. Bijna net zo waardeloos als de recente nultarieven belastingwetgeving voor trustkantoren en hun cliënten van de Curaçao International Financial Association (CIFA) en International Finance Group (IFG) leden, voor wie Silvania’s voorganger het parlement bedonderde.
Uw Koninkrijksbelangen blogster is dan ook benieuwd wat witwaswaakhonden CFATF/FATF hiervan denkt. Als beide waakhonden zich conform hun functie zouden vastbijten in ‘s werelds meest succesvolle en grootste witwassysteem voor circa 10.000-20.000 wereldwijd opererende online casino’s en sportsbettings, en de rol van regering Rutte om dit systeem te bevorderen met een cultuur van straffeloosheid en anonimiteit hierbij beter in acht zou nemen, belanden Curaçao, Sint Maarten en Nederland in navolging van online gokparadijs Malta voorlopig op de grijze lijst van FATF. Met Aruba als enige uitzondering binnen het Koninkrijk dat zich niet bezighoudt met illegaal online gokken en witwassen. Voor Curaçao zelf zou opname op de grijze CFATF lijst een zegen zijn voor haar rechtstaat, democratie en de schatkist. Zo zouden we in één keer worden verlost van een Antillenroute 2.0, een CIFA/CIGA schaduw economie en parallelle regeringen als Grupo Sopi en de International Finance Group. Hoewel onze bankrekeningen dan tijdelijk beperkingen zullen kennen, kan dan eindelijk deugdelijk bestuur en rechtshandhaving, een sluitende begroting en voldoende geld in de schatkist worden gerealiseerd. Hier een Engelstalige versie van het Investico artikel ‘Roulette of Law‘ voor mensen die moeite hebben een onafhankelijke blogster te geloven.
Doch als het aan de CIFA/IFG (beide opvolgers van de illustere Vereniging Offshore Belangen, verantwoordelijk voor Antillenroute 1.0) ligt, wordt voorkomen dat de onder bestuur van Holland Intertrust en de nestor van de trustsector en (voormalige?) masterlicentiehouder Gregory Elias tot stand gekomen master-sublicentie structuur bekend geraakt bij de FATF en haar Caribische afdeling CFATF. Meer dan 250 jongens en meisjes van genoemde trust- en goklobbyclubs staan te trappelen van ongeduld om alles in het werk te stellen om te voorkomen dat ’s werelds grootste witwas en belastingontduiking architectuur op de radar komt bij genoemde anti-witwas waakhonden. Dat blijkt uit hun video’s, persberichten en andere dubieuze acties. Onder het mom een ‘correspondentbank probleem’ te voorkomen en de minister ‘ondersteunen’ met task force voor belastingadvies, doch in werkelijkheid om gevangenisstraf en achterstallige en toekomstige miljarden belastingafdrachten voor zichzelf en hun boeven cliënten te voorkomen.
Lichtpunt
U denkt: hemeltje lief, gaat dit ooit nog goed komen? Jawel, het kan zeker goed komen. Heel goed zelfs. Met veel licht en goed nieuws aan de horizon, en op korte termijn.
Het op (zeer) grote schaal wereldwijd aanbieden van online kansspelen op schijnbare rechtvaardigingsgronden vanuit Curaçao met gebruik van opzettelijk misleidende begrippen als ‘master licentie houder’, ’sublicentie’ en ‘information provider’, teneinde onttrekking aan toezicht en opsporing en verhulling van herkomst van ongereguleerde geldstromen en identiteiten van betrokkenen en uiteindelijk gerechtigden te bewerkstelligen, is illegaal. De huidige 5 vergunninghouders en zo’n 60 trustkantoren (vrijwel alle met de Nederlandse nationaliteit c.q. achtergrond) zijn mede verantwoordelijk en aansprakelijk voor belastingschulden en nietige betalingstransacties als gevolg van illegaal gokken.
Hebben ze dit geld? Ja. Of beter gezegd: ze hebben de mogelijkheden hierover te beschikken. Deze ‘masterlicenties’ en hun trustkantoren beschikken namelijk alle over de administratie, bank bevoegdheden en alle contact- en achtergrondgegevens van hun ‘sublicentie houders’ en de UBO’s. Vele miljarden gulden aan belastingontduiking, leges- en vergunningsfraude kan volgens de wet in geval van fraude tot 7 jaar terug worden gehaald. De nieuwe wetgeving kan dus een uitgelezen kans bieden om deze achterstallige winstbelasting te innen, in één keer de Nederlandse lening af te lossen en zeker voor 5 jaar een flink begrotingsoverschot te creëren. Mits Nederland tenminste haar corona-leningen daadwerkelijk vlot afbetaald wil zien, de minister bereid is terug naar de tekentafel te gaan met betere adviseurs, danwel de Curaçaose Gouverneur erop staat alleen een deugdelijke kansspel- en gelieerde belastingwet(ten) te tekenen. Hoe moeilijk kan het zijn?
Daarnaast is het wat ondergetekende betreft, het historische moment aangebroken dat de maar liefst 7 machtige trust- en goklobby clubs als IFG, CIFA, CIGA, COGA, CIFC, VAB, Insure Foundation die Curacao ‘rijk’ is, eens in de spiegel zou moeten kijken om een manier te vinden waarop zij een zinvolle en maatschappelijk relevante bijdrage kunnen leveren aan de totstandkoming van kansspel en belastingwetten, correcte jaarrekeningen en het wél afdragen van belastingen, zoals andere fatsoenlijke ondernemers. Grupo Sopi heeft zichzelf om deze reden al bijna opgeheven.
De grootste vraag op dit moment is thans: gaat huidig Gouverneur Lucille George-Wout ex-Gouverneur Jaime Saleh naar de troon steken met handtekeningen voor nog meer belasting-, kansspelwetten en landsbesluiten, geschreven voor en door financieel-criminele trustbazen, accountants en fiscalisten in samenwerking met de internationale georganiseerde misdaad? Of klopt haar hart voor de bevolking en schatkist van Curaçao en legt ze de nieuw ondeugdelijke offshore online gok landsverordening alsnog ter vernietiging voor bij de Rijksministerraad?
Politicus Helmin Wiels betaalde voor de gevolgen van deze wet en de cultuur van straffeloosheid met zijn leven and we all love a story with a happy ending. We wachten dus in spanning af.
Wanna know more? Stay tuned voor de belastingenblog: Koninkrijksbelangen | Stelen van het volk. Inspecteur der Belastingen Jamila Isenia en ex-minister van Financien en centrale bank trusttoezichthouder Jose Jardim: you’ve got mail.
Nardy Cramm is hoofdredacteur van Knipselkrant Curacao, tevens blogger en auteur van blogseries ‘KKC blog | Machtsstrijd Curaçao ontbrandt en VDC blog | De lotgevallen van Veiligheidsdienst Curacao (VDC). De Koninkrijksbelangen blogs is haar nieuwste reeks. Tips en informatie worden discreet behandeld en reacties worden op prijs gesteld. Meer over de auteur vindt u hier.